Na podstawie analizy algorytmu podziału subwencji oświatowej, można zdefiniować bardzo przydatny wskaźnik.
Wskaźnik ten nazywam wskaźnikiem dobroci subwencji oświatowej Wdso i definiuję go jako stosunek standardu
finansowego (A) do średniego wynagrodzenia (przeciętnego) nauczyciela w kraju (Pk) pomniejszony (stosunek) o 1.
Wdso = A/Pk - 1 ,
gdzie: Pk = PksWsk + PkkWkk + PkmWmk + PkdWdk,
Pks, Pkk, Pkm i Pkd to średnie dla kraju wynagrodzenia nauczycieli wg grup awansu,
Wsk, Wkk, Wmk i Wdk to wskaźniki struktury kadry nauczycielskiej dla kraju.
Z analizy algorytmu podziału subwencji oświatowej oraz analizy wydatków na nauczycieli i definicji wskaźnika Wdso
można wnioskować, że jeżeli z roku na rok wskaźnik ten wzrasta to rząd jest hojniejszy w subwencjonowaniu oświaty
a jeżeli wskaźnik ten maleje jest na odwrót. Patrząc na wykres zamieszczony poniżej widać, że od roku 2005 do roku 2008
rządy były coraz hojniejsze. Sprawa hojności rządu na rok 2009 nie jest jeszcze rozstrzygnięta.
Wg moich szacunków może nastąpić pogorszenie
a wg szacowanego przez MEN standardu finansowego nastąpi poprawa. Rzeczywisty wskaźnik dobroci subwencji oświatowej na rok 2009
będzie można określić po wyznaczeniu przez MEN rzeczywistego standardu finansowego na 2009r.
W roku 2009 są dwa przedziały czasowe, dla których definiuje się wskaźnik Wdso:
pierwszy do sierpnia a drugi od września. Znaczenie ma jednak wskaźnik efektywny za cały rok i wyznacza się go w następujący
sposób: mnoży się Wdso za okres pierwszy przez wagę 2/3 i dodaje do iloczynu Wdso za okres drugi i wagi 1/3.
Na podstawie art. 28. ust. 1. ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, który ma brzmienie
"Kwotę przeznaczoną na część oświatową subwencji ogólnej dla wszystkich jednostek
samorządu terytorialnego ustala się w wysokości łącznej kwoty części
oświatowej subwencji ogólnej, nie mniejszej niż przyjęta w ustawie budżetowej
w roku bazowym, skorygowanej o kwotę innych wydatków z tytułu zmiany realizowanych
zadań oświatowych." oraz definicji wskaźnika dobroci subwencji oświatowej można wnioskować, że Wdso
powinien spełniać nierówność:
Wdso(r) ≥ Wdso(r-1),
gdzie: r to rok budżetowy a r-1 to rok poprzedzający rok budżetowy.
Interpretacja powyższej nierówności brzmi:
Wskaźnik dobroci subwencji oświatowej ma być niemalejącą funkcją lat budżetowych!
lub prostszym językiem:
Wskaźnik dobroci subwencji oświatowej nie może z roku na rok spaść!
